Στις 8 Μάρτη του 1857 οι εργάτριες των υφαντουργείων της Νέας Υόρκης ξεσηκώνονται και διεκδικούν λιγότερες ώρες εργασίας κάτι που οι άντρες συνάδελφοί τους είχαν πετύχει από χρόνια.
1910, στο Παγκόσμιο Συνέδριο Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη, με πρόταση της επαναστάτριας Κλάρας Τσέτκιν καθιερώθηκε η 8 Μάρτη ως «διεθνής εργαζόμενων γυναικών».
Το 1977 ο ΟΗΕ καθιέρωσε την 8η Μαρτίου ως ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και την Διεθνή Ειρήνη.
Στην Ελλάδα, στις αρχές του 1900, η θέση των γυναικών είναι σαφώς κατώτερη από αυτή των ανδρών. Δημοσιεύματα όπως το παρακάτω το δείχνουν με γλαφυρό τρόπο ...
Ελλάδα 1945. Το ανώτερο όργανο της πρώτης λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα (ΠΕΕΑ) αναγνωρίζει τυπικά και ουσιαστικά την ισότητα της γυναίκας. Το ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου των Κορυσχάδων λέει ρητά: “Όλοι οι ΄Έλληνες άνδρες και γυναίκες έχουν τα ίδια πολιτικά και αστικά δικαιώματα”. Το ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου που έχει χαρακτήρα προσωρινού συνταγματικού χάρτη, αναγνωρίζει για πρώτη φορά τα ίσα πολιτικά δικαιώματα των δύο φύλων. Οι γυναίκες ψηφίζουν ισότιμα και εκλέγονται στο Εθνικό Συμβούλιο.
Ελλάδα 1952. Ο νόμος 2159, κατοχυρώνει το δικαίωμα της γυναίκας όχι μόνο να εκλέγει,αλλά και να εκλέγεται στις Δημοτικές και Βουλευτικές εκλογές. Ωστόσο οι γυναίκες δεν ψηφίζουν τον Νοέμβρη που γίνονται εκλογές, γιατί δεν έχουν ενημερωθεί οι εκλογικοί κατάλογοι. Σε επαναληπτικές όμως εκλογές, μόνο για την Θεσσαλονίκη και λόγο εκκένωσης μιας έδρας στις 18 Ιανουαρίου 1953, εκλέγεται με την παράταξη “Ελληνικός Συναγερμός” η πρώτη Ελληνίδα Βουλευτής. Είναι η κ. Ελένη Σκούρα.
Η ημέρα της γυναίκας είναι σήμερα γιορτή γι΄αυτές στο δυτικό κόσμο, αλλά παραμένει μια μέρα αγώνα για τις γυναίκες που ζουν σε δικτατορικά καθεστώτα ενώ δυστυχώς είναι άγνωστη έννοια για τις -πολλές- γυναίκες του τρίτου κόσμου.
