Με αφορμή τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για την δομή του Νέου Λυκείου και όσο αφορά την πιθανή κατάργηση της Πληροφορικής από το Λύκειο θεωρούμε χρέος μας να τονίσουμε το αυτονόητο !
ΨΗΦΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ !
Για την υποστήριξη των θέσεων των καθηγητών πληροφορικής γράφτηκαν πολλά τον τελευταίο καιρό στον τύπο. Παραθέτουμε, όμως, το επόμενο κείμενο το οποίο κάνει ιδιαίτερη αίσθηση καθώς τονίζει την δυναμική σχέση των Ελλήνων με την Πληροφορική, και καλό είναι να το διαβάσουμε όλοι μας !
Από το Γυμνάσιο Τ.Λ Γαυρίου
Το κείμενο είναι από τον πρόλογο του βιβλίου του Μιχάλη Δερτούζου «Τι μέλλει γενέσθαι» το οποίο σύμφωνα με την κ. Άννα Διαμαντοπούλου (το 2005) περιγράφει «τη δυναμική σχέση των Ελλήνων με την Πληροφορική» (δείτε τις δηλώσεις της στην ιστοσελίδα http://tinyurl.com/6hada4w).
Ο Μιχάλης Δερτούζος (5 Νοεμβρίου 1936 - 27 Αυγούστου 2001) ήταν διακεκριμένος καθηγητής και διευθυντής του Εργαστηρίου Επιστήμης Υπολογιστών (LCS) του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασσαχουσέτης (MIT).
Προέβλεψε από πολύ νωρίς την επέκταση της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, και υπήρξε από τους πρωτοπόρους σε πολλούς τομείς της τεχνολογίας, ανάμεσα στους οποίους και το world wide web.
Η κα Άννα Διαμαντοπούλου είναι σήμερα (2011) υπουργός Παιδείας και προσπαθεί να συνδέσει το όνομά της με την κατάργηση της διδασκαλίας της Πληροφορικής στο Νέο Λύκειο!
Το Δ.Σ. της Π.Ε.ΚΑ.Π.
(Πανελλήνια Ένωση Καθηγητών Πληροφορικής)
ΜΙΧΑΛΗΣ Λ. ΔΕΡΤΟΥΖΟΣ
ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ
Πώς ο νέος κόσμος της πληροφορίας θ' αλλάξει τη ζωή μας
Γράφω στα ελληνικά τούτη την πρόσθετη εισαγωγή, μοναδική ανάμεσα σ' όλες τις εκδόσεις και μεταφράσεις του What Will Be, για δύο λόγους: τη ζεστασιά που νιώθω για την πατρίδα μου και την πίστη ότι ο λαός μας και η πληροφορική έχουν καλή προοπτική παντρειάς. Αν η εκτίμηση αυτή είναι σωστή, θα μπορούσε η νέα αυτή επανάσταση, που ήδη σείει τον κόσμο, να δονήσει την Ελλάδα περισσότερο, ώστε να καταλάβει προνομιούχα θέση δίπλα στον τουρισμό και τις αγροτικές μας εξαγωγές.
Γενικότητες με βάση εθνικά καλούπια είναι, συνήθως, επικίνδυνες. Πώς θα εξηγήσουμε, όμως, ότι οι Ιάπωνες, που για είκοσι χρόνια προσπαθούν να πάρουν την πάνω βόλτα στο λογισμικό (software), με τεράστιες επενδύσεις και ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα, έβγαλαν μόνοι τους, τελευταία, το συμπέρασμα ότι δεν έχουν επιτύχει σ' αυτό το σκοπό;
Πώς θα εξηγήσουμε ακόμα ότι οι Ευρωπαίοι της κεντρικής Ευρώπης, αν και έχουν κάνει αξιόλογες εφευρέσεις, όπως το World Wide Web, έχουν δυσκολία να τις εκμεταλλευτούν και, γενικότερα, να πλησιάσουν τους Αμερικανούς στη δημιουργία πλούσιου φάσματος προγραμμάτων και συστημάτων πληροφορικής;
Νομίζω ότι οι Ιάπωνες δεν τα κατάφεραν, επειδή πιστεύουν ότι το καρφί που εξέχει πρέπει να χτυπηθεί, ώστε να έρθει στην ίδια περασιά με όλα τα άλλα. Το λογισμικό, όμως, και οι πετυχημένες χρήσεις της πληροφορικής θέλουν τρέλες, ιδιορρυθμίες και εφευρετικότητα, που δε φυτρώνουν εύκολα στον κήπο της ομοιομορφίας.
Οι Κεντροευρωπαίοι, που όπως οι Ιάπωνες πέρασαν από τη φεουδαρχική πειθαρχία στο βασιλιά, διακρίνονται κι αυτοί από την αγάπη της ομοιομορφίας, μαζί με κάτι άλλο: τη λατρεία της ακρίβειας και την πίστη ότι, πριν κατασκευαστεί κάτι, πρέπει πρώτα να μελετηθούν όλα τα πιθανά προβλήματα, να ιεραρχηθούν και να διορθωθούν. Τέτοιο σκεπτικό φτιάχνει τέλεια ρολόγια και υλικά προϊόντα ακριβείας.
Αλλά δε συμβάλλει στη δημιουργία των άυλων προϊόντων της πληροφορικής, ίσως επειδή αυτά είναι πιο πολύπλοκα και αντιπροσωπεύουν ένα περίεργο μείγμα επιστήμης και τέχνης. Αντί για σχολαστική ακρίβεια, θέλουν γρηγοράδα... και λίγο μπουρδούκλωμα! Ας τελειώσει το πρόγραμμα τώρα, κι ας έχει λίγα σφάλματα (bugs). Χρησιμοποιώντας το θα τα βρούμε, μαζί με άλλα σφάλματα που δεν προβλέψαμε και αλλαγές οι οποίες τώρα που το χρησιμοποιούμε είναι προφανείς, ενώ χθες που το σχεδιάζαμε ήταν αόρατες.
Να με συγχωρείτε, αν κανείς προσβληθεί μ' αυτή την παρατήρηση, αλλά νομίζω ότι εμείς οι Έλληνες έχουμε κάποια ανάλογη τάση στην αντιμετώπιση προβλημάτων -με ταχύτητα, μπουρδούκλωμα και διόρθωση- που δε συντελεί, βέβαια, στην ικανότητα μας να συναγωνιζόμαστε τους Ελβετούς στην κατασκευή ρολογιών.
Αποτελεί πλεονέκτημα, όμως, στην πληροφορική. Προσθέστε σ' αυτό την κληρονομιά και την αγάπη που έχουμε στη δόμηση λόγων, στις φιλοσοφικές συζητήσεις, στη λογική, στις σκέψεις και στα σχήματα φαντασίας (αν ήταν έτσι... θα γινόταν έτσι...) και η πανοπλία εργαλείων μας για την πληροφορική γίνεται ακόμα πιο τρανή. Νομίζω ότι έχουμε μια έμφυτη κλίση προς την άυλη πληροφορική, που ξεπερνάει την τάση μας προς την υλική βιομηχανία. Ιδού το εθνικό μας πλεονέκτημα στην Πληροφοριακή Εποχή!
Με βάση τέτοιες σκέψεις, ονειρεύομαι ομάδες Ελλήνων νέων, οι οποίοι θα είναι μέλη πια της Πληροφοριακής Αγοράς που περιγράφω στο βιβλίο αυτό, να ζουν στα νησιά μας, στην ύπαιθρο, με τις οικογένειες τους και να προσφέρουν από αυτό το ευχάριστο και καθαρό περιβάλλον τις πληροφοριακές υπηρεσίες τους στις διεθνείς αγορές.
Άλλοι να δημιουργούν ή να συντηρούν λογισμικό για τους πελάτες τους στη Νέα Υόρκη ή στη Φρανκφούρτη (για τριάντα χιλιάδες δραχμές την ώρα), άλλοι να πουλούν ή ν' αγοράζουν πληροφορίες και πληροφοριακή δουλειά (γιατροί, μεσίτες, συγγραφείς, λογιστές, καλλιτέχνες, έμποροι, μηχανικοί...), ενώ άλλοι να διαμορφώνουν νέες δουλειές με νέα προϊόντα και υπηρεσίες που είναι χρήσιμα σ' όλο τον κόσμο.
Σ' αυτή την καινούρια ελληνική Πληροφοριακή Αγορά θα έρθουν όχι μόνο Έλληνες, αλλά και Ιάπωνες, Αμερικανοί, Αυστραλοί, Ευρωπαίοι, Κινέζοι και άλλοι που επιθυμούν να γευτούν ελληνικά αγαθά, που θέλουν τουριστικές πληροφορίες ή μια επίσκεψη στη γενέτειρα του δυτικού πολιτισμού -π.χ. με το « Ιστορικόπτερο » που περιγράφω στο βιβλίο- ή που ζητούν να αγοράσουν υπηρεσίες και προϊόντα που δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα πέρα από το ότι προσφέρονται από Έλληνες και είναι διεθνώς ανταγωνιστικά.
Ονειρεύομαι ακόμα τον ελληνισμό σε όλη την οικουμένη να χρησιμοποιεί τη νέα τεχνολογία της πληροφορικής για να δενόμαστε σφιχτά, ο ένας με τον άλλο, οι Έλληνες της διασποράς συνάμα με τους Έλληνες της Μεσογείου, δημιουργώντας έτσι μια νέα Ελλάδα.
Ίσως, με τα χρόνια, αυτή η γεωγραφικά διεσπαρμένη αλλά ηλεκτρονικά συνδεδεμένη Ελλάδα να μπορεί να πλησιάσει την έννοια « ελληνικό έθνος » πιο πιστά από τη σημερινή ελληνική χώρα με τους αναπόφευκτους περιορισμούς γης και πληθυσμού. Φυσικά, όλα αυτά μπορεί να είναι κουταμάρες ενός αισιόδοξου ρομαντικού ανθρώπου.
Μπορεί όμως να είναι και όραμα για μια πολύτιμη νέα κατεύθυνση. Έλληνες αναγνώστες, το τι μέλλει γενέσθαι στην Ελλάδα της Πληροφοριακής Εποχής είναι στα χέρια μας.
Μιχάλης Δερτούζος
Βοστόνη, Μασαχουσέτη, 2.11.97
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
«ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΑΘΗΝΑ 1998
Σημ.: Οι έντονες σημειώσεις είναι του Ανδρέα Τσεπαπαδάκη, Σχολικού Συμβούλου Πληροφορικής στις Κυκλάδες.
